Toen in 2011 mijn moeder plotseling overleed wilden mijn zusje en ik de uitvaart echt zó maken dat deze bij mama paste.
Eén van de eerste dingen waar je dan tegenaan loopt is dat alle rouwkaarten een grijze of zwarte rand hebben. Nou, dat had mama zeker niet gewild. Dus de kaart kreeg een rode rand.
Op de kist lagen drie door mijn zusje en mij gemaakte bloemstukken, uiteraard helemaal rood: één namens oma, haar moeder, één van ons, de kinderen en één van de kleinkinderen.
De inhoud van de afscheidsdienst hebben we zelf bepaald. Dat dat ook op een andere locatie kan dan in de aula het crematorium hebben we zelf destijds niet bedacht, dus was dat goed zo. Maar met het koor van het Apostolisch Genootschap waar mijn moeder lid van was, een solo zangstuk van een lieve jonge vrouw en onze verhalen was het een mooie bijeenkomst die echt bij mama paste.
Na afloop van het afscheid geen cake, maar door onszelf gebakken koekjes volgens een aantal van mama’s recepten. Zij bakte immers ook altijd met een groepje de koekjes voor de koffieontmoetingen?
Bij het afscheid kreeg iedereen een A4tje met de koekjesrecepten, met daaromheen een rood lint met een kaartje met mama’s foto erop.
Gewoon zomaar een stukje omdat ik best nog vaak aan haar denk .
