Een van de eerste uitvaarten die ik mocht verzorgen betrof een oudere dame die vanuit het buitenland hier bij haar familie (we noemen ze even de familie Jansen) was komen wonen omdat ze niet goed meer voor zichzelf kon zorgen.
Na het overlijden nam de familie contact met mij op. Ze wilden een simpele crematie waar nog wat familie bij zou zijn uit het buitenland. Daarom zou het fijn zijn als het afscheid in de buurt van het vliegveld zou kunnen plaatsvinden. Men verwachtte maar een stuk of vier familieleden: een broer met zijn vrouw en twee kleinkinderen.
De familie Jansen zou dan met twee auto’s richting vliegveld rijden om de familie op te halen en hen later op de dag weer terug te brengen.
Omdat het gezin Jansen vijf personen groot was plus de vier gasten, zou zelfs de kleine aula veel te groot zijn om een mooi, persoonlijk afscheid te organiseren, dus ik stelde voor om dit in een familiekamer in het crematorium te doen.
Het werd een mooie, intieme bijeenkomst met verhalen over moeder, oma en zus, een zelfgemaakt bloemstuk op de kist en zachte muziek uit een boxje, aangesloten op de telefoon van één van de kleinkinderen, inclusief koffie en thee.
Precies hoe de familie het wilde. Wat houd ik van mijn werk.
