Bert en Mia zijn naar de Uitvaart Inspiratiebeurs geweest. Petri van Otten heeft beschreven wat ze ervan vonden…
‘Ik vond die levende doodskist echt geweldig.’ Mia kijkt Bert stralend aan.
‘Alsjeblieft Mia, hou er eens over op.’ Bert schudt zijn hoofd. ‘Sinds we naar die ‘Uitvaart inspiratiebeurs’ geweest zijn, lijkt het er op dat je opnieuw je bruiloft gaat organiseren, zo blij als jij bent.’
‘Vond jij het niet interessant?’
‘Jazeker, ik stond ervan te kijken wat er allemaal mogelijk is. Die Volkswagen kever met aanhanger bijvoorbeeld.’ Bert loopt naar de koelkast en pakt er een pilsje uit. ‘Ik vind het alleen raar zoals jij je gedraagt. Alsof je niet kunt wachten.’ Bert schenkt zijn glas vol. ‘Als je begraven wordt, ben je dood. Besef je dat wel?’
‘Natuurlijk besef ik dat. Ik vind het gewoon geweldig hoe mensen nadenken over wat er mogelijk is, dat er nagedacht wordt over duurzaamheid en hoe creatief mensen zijn om iets moois te maken van wat nagelaten wordt. Heb je die vrouw gezien die van de kleding van overledenen de mooiste dingen maakt? Ik zie het al voor me, een rugzak van jouw broeken. Zo stoer gemaakt met die broeksriemen eraan.’
‘Je kunt ook een rugzak van mijn kleding laten maken nu ik nog leef, toch?’
‘Klopt, maar postuum heeft het meer waarde.’ Mia glimlacht breed.
‘Ik heb het gevoel dat ik op mijn hoede moet zijn.’ Bert lacht gemaakt.
‘En die bedankkaartjes met zaadjes in het papier, waar weer nieuw leven uit kan groeien. Zo’n mooie symboliek. En die zangers!’ Mia houdt haar hand op haar hart. ‘Bij dat ene lied ging zijn stem dwars door mijn ziel.’ Mia geniet nog na nu ze er weer aan denkt.
‘Het was een mooie beurs, maar nu hebben we het weer gehad en kunnen we weer door met ons leven,’ oppert Bert.
‘Ik heb het gevoel dat ik op mijn hoede moet zijn.’
‘Nog één ding.’ Mia gaat er goed voor zitten. ‘Ik hoop dat het nog lang duurt, maar ik weet wel zeker dat ik mijn uitvaart door Ester wil laten regelen.’
‘Hoezo dat dan?’
‘Doordat zij deze beurs steeds organiseert, is zij op de hoogte van zoveel mogelijkheden en alternatieven en ze kent deze mensen persoonlijk. Bovendien blijft ze nieuwsgierig naar nieuwe dingen en ze staat voor alles open.’
‘Ja, als je maar betaalt,’ zegt Bert zelfverzekerd.
‘Nee Bert. Zij is echt niet op je geld uit. Zij heeft echt hart voor mensen en liefde voor haar vak.’
‘Nou, vooruit dan.’ Bert staat op. ‘Nu heb ik honger. Op naar de koffietafel…eeh… lunch bedoel ik.’ Mia en Bert schieten in de lach.
