Eén van de dingen die geregeld moeten worden voor een afscheid is de omhulling van de overledene.
Een kist is niet verplicht, je mag iemand ook in een wade wikkelen. Er zijn heel mooie wades te koop, maar je kunt deze ook zelf maken. Deze moet dan wel gemaakt zijn van een natuurlijk materiaal zoals linnen, katoen, wol of zijde.
Petri van De verhalen-etalage schreef er weer een stukje over, de foto’s zijn van SaraMare.
‘Ach, die lieve tante Mieke.’ Karien kijkt naar haar tante die in de slaapkamer ligt opgebaard.
‘Ze ligt er precies bij zoals ze was.’
‘Weet je wat ik sneu vind?’ Pascalle kijkt Karien vragend aan. ‘Dat ze in een kist moet. Dat vind ik zo naar. Ze was al bang als de wc-deur dicht moest.’
‘Weet je wat ik sneu vind?’ Pascalle kijkt Karien vragend aan. ‘Dat ze in een kist moet. Dat vind ik zo naar. Ze was al bang als de wc-deur dicht moest.’
‘Laten we voor de goedkoopste kist gaan,’ zegt oom Frits. ‘Mieke was niet verzekerd.’
Als Pascalle en Karien beneden komen, zit Ester aan tafel met hun vader en oom Frits.
‘Laten we voor de goedkoopste kist gaan,’ zegt oom Frits. ‘Mieke was niet verzekerd.’
Er valt een stilte.
Pascalle en Karien zetten ieder een stoel bij de tafel. Karien wrijft over het tafelkleed.
‘Wat een mooi kleed.’ Ze kijkt naar Pascalle. ‘Heeft tante Mieke deze ook zelf gemaakt?’
‘Jazeker, ze maakte alles zelf, de crea Bea.’
‘Weet je nog dat we altijd met haar knutselde?’
‘Ja, … ach hoe heet het ook alweer, met wol en zeep en dat bolletjesplastic?’
‘Vilten,’ vult Ester aan.
‘Oh ja, wat was dat leuk om met haar te doen.’
‘Dat deed ze nog altijd. Vorige week gaf ze nog een vilten tasje aan Emma voor haar verjaardag.’ Pascalle slikt.
‘Waar waren we gebleven?’ Oom Frits pakt de draad weer op.
‘Bij de kist,’ Ester schuift het boek met de kisten naar voren.
‘Ik vind het niks dat tante Mieke in een kist moet, ze was bang van afgesloten ruimtes. Ze… .’
‘Ze zal wel moeten, bovendien weet ze daar nu toch niets meer van,’ valt oom Frits haar in de rede.
‘Dat dat moet, is een misverstand,’ zegt Ester. ‘Je zou ook voor een lijkwade kunnen kiezen.’
Pascalle en Karien veren op. ‘Een wade?’
‘Dat is een doek, waarin jullie tante gewikkeld kan worden. Dan hoeft ze niet in een afgesloten ruimte.’
‘Daar heb ik nog nooit van gehoord.’ Oom Frits gaat met zijn armen over elkaar zitten. ‘Ik ken niemand die dat doet.’
‘Het is een stuk goedkoper dan een kist,’ vervolgt Ester haar verhaal.
Oom Frits gaat rechtop zitten. ‘Wat is dat dan precies?’
Als Ester YouTubefilmpjes opzet, herinneren Pascalle en Karien zich weer hoe ze moesten vilten.
‘Wat een superidee van je, Ester. Zelf een wade maken, te gek.’ Karien lacht breed.
‘Tante Mieke mag blij zijn met zulke lieve nichtjes,’ zegt Ester terwijl ze de benodigdheden voor de wade op tafel legt. Oom Frits kijkt om de hoek van de kamerdeur en steekt zijn duim op.
‘Laten we voor de goedkoopste kist gaan,’ zegt oom Frits. ‘Mieke was niet verzekerd.’
Er valt een stilte.
Pascalle en Karien zetten ieder een stoel bij de tafel. Karien wrijft over het tafelkleed.
‘Wat een mooi kleed.’ Ze kijkt naar Pascalle. ‘Heeft tante Mieke deze ook zelf gemaakt?’
‘Jazeker, ze maakte alles zelf, de crea Bea.’
‘Weet je nog dat we altijd met haar knutselde?’
‘Ja, … ach hoe heet het ook alweer, met wol en zeep en dat bolletjesplastic?’
‘Vilten,’ vult Ester aan.
‘Oh ja, wat was dat leuk om met haar te doen.’
‘Dat deed ze nog altijd. Vorige week gaf ze nog een vilten tasje aan Emma voor haar verjaardag.’ Pascalle slikt.
‘Waar waren we gebleven?’ Oom Frits pakt de draad weer op.
‘Bij de kist,’ Ester schuift het boek met de kisten naar voren.
‘Ik vind het niks dat tante Mieke in een kist moet, ze was bang van afgesloten ruimtes. Ze… .’
‘Ze zal wel moeten, bovendien weet ze daar nu toch niets meer van,’ valt oom Frits haar in de rede.
‘Dat dat moet, is een misverstand,’ zegt Ester. ‘Je zou ook voor een lijkwade kunnen kiezen.’
Pascalle en Karien veren op. ‘Een wade?’
‘Dat is een doek, waarin jullie tante gewikkeld kan worden. Dan hoeft ze niet in een afgesloten ruimte.’
‘Daar heb ik nog nooit van gehoord.’ Oom Frits gaat met zijn armen over elkaar zitten. ‘Ik ken niemand die dat doet.’
‘Het is een stuk goedkoper dan een kist,’ vervolgt Ester haar verhaal.
Oom Frits gaat rechtop zitten. ‘Wat is dat dan precies?’
Als Ester YouTubefilmpjes opzet, herinneren Pascalle en Karien zich weer hoe ze moesten vilten.
‘Wat een superidee van je, Ester. Zelf een wade maken, te gek.’ Karien lacht breed.
‘Tante Mieke mag blij zijn met zulke lieve nichtjes,’ zegt Ester terwijl ze de benodigdheden voor de wade op tafel legt. Oom Frits kijkt om de hoek van de kamerdeur en steekt zijn duim op.
